Over mij
Bang, dat is wat ik jaren was, continue en elke dag. Op mijn diepste punt had ik meerdere paniekaanvallen per dag, at ik bijna niet meer, vermeed ik het liefst openbare gelegenheden en zocht ik in dichte ruimtes altijd naar mogelijke vluchtroutes. De angst had mij VOLLEDIG in zijn grip.
Elke keuze was gebaseerd op het mogelijke gevaar. En wat was dat gevaar? Dat wist ik eigenlijk zelf niet. Waar kwam het vandaan? Ik had toch niets traumatisch meegemaakt?
Emetofobie noemen ze het, een extreme en irreële angst voor overgeven. Bang om zelf te moeten overgeven, bang om ziek te worden, bang om te stikken, bang om anderen te zien overgeven, bang voor de angst, bang voor gedachtes en bang voor lichamelijke sensaties die ook maar enige link met overgeven konden hebben.
Hoe kun je daar nou bang voor zijn? Dat heb ik me vaak afgevraagd. Geprobeerd om te begrijpen waarom. Het voelde als iets wat ik nooit zou kunnen overwinnen. Erover praten vond ik lastig omdat ik me schaamde. Ik ben meerdere malen in therapie gegaan waar ik steeds kleine stapjes vooruitgang maakte. Maar de echte verbetering kwam pas toen ik inzag dat ik bepaalde dingen kon doen ONDANKS de angst, dat ik niet hoefde te luisteren naar de angstige gedachtes maar bovenal dat ik het zelf kon veranderen. Dat ik wél controle had over mijn eigen leven en dat ik me wel VRIJ kon voelen van angst.
Zo ging ik aan de slag met mijn overtuigingen rondom mijn angstgevoelens en het verhaal dat ik mezelf al jaren vertelde. Ik besloot mijn mindset te veranderen en af te rekenen met overtuigingen. Ik richtte me op de persoon ZONDER angst in plaats van me continue te identificeren met angst.
Elke keuze was gebaseerd op het mogelijke gevaar. En wat was dat gevaar? Dat wist ik eigenlijk zelf niet. Waar kwam het vandaan? Ik had toch niets traumatisch meegemaakt?
Emetofobie noemen ze het, een extreme en irreële angst voor overgeven. Bang om zelf te moeten overgeven, bang om ziek te worden, bang om te stikken, bang om anderen te zien overgeven, bang voor de angst, bang voor gedachtes en bang voor lichamelijke sensaties die ook maar enige link met overgeven konden hebben.
Hoe kun je daar nou bang voor zijn? Dat heb ik me vaak afgevraagd. Geprobeerd om te begrijpen waarom. Het voelde als iets wat ik nooit zou kunnen overwinnen. Erover praten vond ik lastig omdat ik me schaamde. Ik ben meerdere malen in therapie gegaan waar ik steeds kleine stapjes vooruitgang maakte. Maar de echte verbetering kwam pas toen ik inzag dat ik bepaalde dingen kon doen ONDANKS de angst, dat ik niet hoefde te luisteren naar de angstige gedachtes maar bovenal dat ik het zelf kon veranderen. Dat ik wél controle had over mijn eigen leven en dat ik me wel VRIJ kon voelen van angst.
Zo ging ik aan de slag met mijn overtuigingen rondom mijn angstgevoelens en het verhaal dat ik mezelf al jaren vertelde. Ik besloot mijn mindset te veranderen en af te rekenen met overtuigingen. Ik richtte me op de persoon ZONDER angst in plaats van me continue te identificeren met angst.
Door deze switch te maken voel ik me vrij van angst. Durf ik bepaalde dingen aan te gaan, ook al zijn ze spannend. Ik heb geen paniekaanvallen meer én ben vorig jaar zwanger geweest, iets waarvan ik een paar jaar geleden dacht dat het onmogelijk was voor mij. Kortom: ik GENIET van mijn leven en voel me vrij om te doen wat ik wil.
Ik zie de angst als een kracht, het heeft me heel veel inzicht gegeven over de regie nemen over je eigen leven. Ik handel nu vanuit vertrouwen. En mag ik mezelf met veel trots gecertificeerd coach noemen met een specialisatie op het gebied van angst.
Ik zie de angst als een kracht, het heeft me heel veel inzicht gegeven over de regie nemen over je eigen leven. Ik handel nu vanuit vertrouwen. En mag ik mezelf met veel trots gecertificeerd coach noemen met een specialisatie op het gebied van angst.